Skip to main content

Henne Lembeck

Enkele jaren geleden heb ik een Karmann-Ghia cabrio gerestaureerd voor onze dochter Myriam. Het heeft lang geduurd, want alles is zo anders dan bij een Porsche 356 dat je er grijze haren van krijgt. Uiteindelijk is het gelukt en kwam de wagen ook door de keuring van de Rijksdienst zonder een enkel probleem.

Losgeraakt wiel
Het eerste probleem met de Karmann deed zich echter kort na de keuring voor. Myriam, in het Brabantse onderweg, hoorde een vreemd geratel en verloor kort daarna een van de achterwielen. Omdat ik op dat moment heel ver weg was, raadde ik haar aan Louis ten Haaf te bellen. Gelukkig kon hij haar uit de problemen helpen en zij kon weer verder.
Ik begreep er niets van, omdat ik nooit wieldoppen op de velgen doe voordat ik voor alle zekerheid de wielbouten nogmaals heb gecontroleerd.

Ongeveer een maand geleden was ik met mijn wettige echtgenote in dezelfde Karmann onderweg. Nadat wij de snelweg hadden verlaten en door het dorp Gilze waren gereden, hoorde ik een geluid alsof ik een lekke band had (dacht ik!). Uitgestapt, de banden gecontroleerd, er was niets bijzonders te zien, en weer verder gereden. Misschien vijfhonderd meter verder, bij een snelheid van circa 65 km/uur, zakte de wagen links door zijn hoeven en kon ik hem net voor een lantaarnpaal in de berm tot stilstand brengen. Onder het linkervoorspatbord zat het losgeraakte wiel. Aan opkrikken viel niet te denken, omdat de wagen veel te diep op het gras lag. Dus Wegenwacht bellen, maar zoals gewoonlijk geen handy meegenomen. Waarom ook, er gebeurt toch immers nooit wat als je met een oldtimer onderweg bent!

De Wegenwacht
Maria had bij de derde boerderij geluk en kon daar bellen. Intussen genoot ik van een lekker voorjaarszonnetje, zittend op het linkerspatbord. Een aardige jongeman op een racefiets stopte en vroeg of hij kon helpen. Hij had wel een handy bij zich en bood mij aan de ANWB te bellen. Ik moest hem teleurstellen, Maria had de lidmaatschapskaart bij zich.
De Wegenwacht-man had een heel plat krikje bij zich en met behulp daarvan konden we de linkerkant zo hoog krijgen dat daar een normale krik gebruikt kon worden.
Om een lang verhaal iets korter te maken, we zijn weer heelhuids thuisgekomen op het reservewiel. Het originele wiel had zulke uitgeslagen gaten, dat de ANWB-man het niet raadzaam achtte dat te gebruiken. “Die wielbouten moeten al heel lang losgezeten hebben, met zulke uitgeslagen gaten”, meende hij.
Thuisgekomen in het VW-boekje nagekeken hoe strak de wielbouten aangetrokken moeten worden. Twaalf kilogram, en dat kwam aardig overeen met wat ik gewoonlijk op gevoel doe.

Geratel
Eerste paasdag gaf Myriam te kennen dat zij de Karmann mee naar huis wilde nemen. Ongeveer twintig minuten na haar vertrek ging de telefoon. Myriam vertelde dat zij direct achter Den Bosch bij Rosmalen langs de weg stond. Ze hoorde geratel bij het linkervoorwiel, was gestopt en had vastgesteld dat alle vier de wielbouten loszaten. Ik heb de auto opgehaald en wist echt niet meer waar ik het zoeken moest. Sinds 1950 hebben Maria en ik altijd een of meer Kevers gehad, tot misschien tien jaar geleden. Wij verkochten toen onze Kever-cabrio en gebruikten daarna alleen nog 356-cabrio’s. In al die jaren nooit met dat probleem iets van doen gehad. Ik heb enkele techneuten gebeld en ook een vroegere VW-garagechef. Hij had nog nooit zoiets meegemaakt, net als wij in ons lange Kever-leven.

Poedercoating
Toen ik het linkervoorwiel er weer afgehaald had, viel mij op dat er in de boutgaten toch wat troep zat. Het reservewiel dat daar gemonteerd zat, was na het poedercoaten nog nooit gebruikt. Opeens zag ik een oorzaak: de poedercoating laat ook in de boutgaten een laag achter, die veel zachter is dan metaal! Waarschijnlijk zijn de andere wielen ook losgelopen, omdat de coating zacht geworden was, zodat de bouten zich langzaam wat meer ruimte verschaften om zo op den duur los te lopen.

Waarom schrijf ik dit verhaal? Ik wil iedereen die oude wielen laat poedercoaten waarschuwen om vooral de boutgaten met een schraapstaal geheel vrij te maken van de coating. Weliswaar heeft de 356 wielmoeren waarmee de wielen bevestigd worden, en wel met vijf in plaats van de vier bouten bij VW, maar toch zou het ook bij dit systeem wel eens fout kunnen gaan.
Omdat de klachten over de Mangels zeer veelvuldig voorkomen, zullen misschien meer leden met het idee rondlopen om de oude wielen als nieuw te laten maken door middel van poedercoating. Geen probleem, maar zorg voor schone gaten!
Overigens ideaal als je lid bent van de Wegenwacht. Ook voor zo’n oude automobiel komen ze je te hulp. Hoef je bij Route Mobiel niet te proberen, maximaal tien jaar oud en daarna moet je het zelf maar oplossen.